பூக்கள் பூக்கும் தருணம் - சிறுகதை
=================================
கோவை காந்திபுரம் முன்ன இருந்த ஸ்ரீ ராஜ ராஜேஸ்வரி டவர் , இப்போ கணபதி சில்க்ஸ் இருக்குங்க தோழர் , காந்திபுரம் டவுன் பஸ் ஸ்டான்ட் க்கு எதிர்த்தாப்புல சிம்ம சொப்பனமா இருக்குமுங்க தோழர்,
இந்த இடத்தைப்பத்தி ஏன் இப்போ சொல்றேன் தெரியுங்களா தோழர்.
காந்திபுரம் டவுன் பஸ் ஸ்டான்ட்
விற்ற, விற்பனை செய்யப்படாத மல்லிகை முழங்களுக்குள் மறைந்த காதல், கோபம், பிடிவாதங்கள், தலைமுறைகளாக, கேலிகள் சுமந்த கற்களாலான இருப்பிடங்கள், தள்ளுவண்டிக்காளான் கடைகள்,
என்றோ சுவரில் கிறுக்கப்பட்ட, அடையாளம் தொலைத்த, பழைய அலைப்பேசி எண்கள், தவறவிட்டவைகளை தேடிக்கொண்டிருக்கும் பழைய சிலர், பேருந்திற்காக காத்திருக்கும் சுமதலைகள், அப்போதுதான் சேரப்போகும், கடைசியாகப் பிரியப்போகும், காதல், நட்புடைய லாண்ட்மார்க், பார்த்து பழக்கப்பட்ட பெயர்த் தெரியாத முகங்கள், திறக்கப்படாத இதயங்களின் ஆவிகள் (நினைவுகள்), யாரோவுடைய தொலைந்துபோன பார்வைக்கென தேடித்திரியும் பார்வைகள், சில்லரைத் தட்டின் சப்தங்கள், டிரான்சிஸ்டர்களின், அலைவரிசை ஊசலாடும் திறக்கப்பட்ட பெட்டிக்கடைகள், அன்றைய எங்களை நினைவுப்படுத்தும் புதிய நாங்கள் யாரோ,
காலேஜ் முடிச்சிட்டு பிரெண்ட்ஸ் கூட சுத்திக்கிட்டிருப்பேன் தோழர் , அடுத்து வேலைக்குப்போலாமா இல்லை மேலே படிக்கப்போலாமா என்னும் குழப்பத்திற்கிடையில், சான்றிதழ்களை கலரில் நகலெடுக்க ஸ்ரீ ராஜ ராஜேஸ்வரி டவருக்குள் நுழைகிறேன், 1996 கோவை குண்டு வெடிப்பு சம்பவத்திற்குப்பின் டவரின் ஒரு பகுதி காலியாகிக்கிடந்தது, இன்னொருப் பகுதியில்
ஸ்டார் செராக்ஸ், கருப்புவெள்ளை அச்சு எடுக்கும் பிரிவு, வண்ண நகல் பிரதி மேலும் அச்செடுக்கும் பிரிவு, விசிட்டிங் கார்ட், இன்விடேஷன், பிரௌச்சர், புத்தகங்கள், வடிவமைக்கும் பிரிவு, செய்தித்தாள் போஸ்டர் என வடிவமைத்து அச்சிடும் பிரிவு, பெரிய பெரிய வரைபடங்கள் வரையும் பிரிவு என ஏராளம் பிரிவுகள் இருக்கின்றன. அந்த இடம், அங்கே பணி புரியும் இளம் ஆண்களும் பெண்களும் திருமணமானவர்களும் என கலகலத்துக் கொண்டிருக்கும் அவ்விடைத்தையொத்த சூழல் டவர் அருகே உள்ள டீக்கடை, சுப்பு மெஸ் என அந்த இடம் லெகுவாக என்னை கவர்ந்திருந்தது தோழர்
நகலெடுக்க அற்பசமயம் காத்திருக்க வேண்டியிருந்ததால், வெளிப்புற சுவர்களில் பதியப்பட்ட வண்ணப்படங்களின்மேல் இலயிக்கலாமே என பார்வையை ஓடவிட்டேன் தோழர்
A4 அளவைவிட சிறிய அளவிலான தாளில் ஆட்கள் தேவை என்ற, ஸ்டார் செராக்சின் விளம்பரம், பில்டிங் வரைப்படம் மேலும் பொதுப்பணித் துறையின் மேப் வரைப்படம் கம்பியூட்டரில் வரைய ,, கணக்கீடு செய்யம் பணிக்கான விளம்பரம் அது தோழர்
பார்ட் டைமில் வேலைக்கு சேர்ந்தால் என்ன என்று தோணிற்று அன்று அதன் உரிமையாளரை சந்திக்க முடியவில்லை , மறுநாள் காலை நேரத்தே எழுந்து என் காரில் வந்து பார்த்தபோதுதான் உணர்கிறேன்
அங்கு டவருக்கான பார்க்கிங் வசதி செய்யப்படவில்லை என்று
நூறடி ரோட்டில், இடம்பார்த்து காரை பார்க் செய்துவிட்டு, ஒரு ஆட்டோ ரிஃஷாவில் போய் இறங்கினேன்
உரிமையாளரைப்பற்றி விசாரிக்கும்போது, இரண்டாம் தளத்தில் அலுவலகத்தில் இருப்பது தெரிந்து
நேரிட்டுக் காணச் சென்றேன்.
அற்பம் காத்திருக்க நேர்ந்தது தோழர் , மோசமில்லை அவரைக்கண்டு பேசி விண்ணப்பத்தை அளித்ததும், ஒரு மூன்று நாட்கள் சமயம் கேட்டிருந்தார், ஆனால் அடுத்த நாளே கூப்பிட்டு வேலைக்கு சேரலாம் என சொன்னது
மனதுக்கு சந்தோஷத்தைக் கொடுத்தது தோழர்
சிறுவயது முதல் தனியாகவே இருந்துவிட்டு எனக்கு, நெரிசலில் புழங்குவதும், நெரிசலில் பயணிப்பதும் புதிது எனினும் அதிகம் விருப்பப்படுகிறேன் ஆம் தோழர்
காலையில் டவுன் பஸ்ஸில் பயணம், சீட்டு சிலபோது கிடைப்பது கடினம் இருந்தாலும் வேலைக்குப் போகிறவர்கள் மத்தியில் விழும் பேச்சு கேலி இவைகளினூடே பயணிப்பதுவும் அலாதிதான் தோழர்
காலத்தோடு வேகமாக விரைந்து கொண்டிருக்கிறேன் தோழர், ஸ்டார் செராக்சில் எல்லோரும் ஏறத்தாழ நண்பர்களாகியிருந்தோம் ஆண் பெண் என பேதமில்லாது, சுப்பு மெஸ்ஸில் ஒரு சாப்பாடு ஆர்டர் செய்தால் ஆறு பேர் சாப்பிடலாம் 18 ரூபாய் சாப்பாடு,, ( பீசில்லாத மீன் குழம்பு, கோழி குழம்பு , கறிக்குழம்பு சாம்பார் ரசம் , மோர், நிறைய சோறு, அப்பளம் என பெரிய பார்சல்) ஒன்றாக சாப்பிடுவோம் பங்கிடுதலிலும் பேதமில்லை அங்கே. தோழர்
ஜெனெரல் ஷிப்ட் முடிந்தால் எல்லோரும் ஒன்றாக பஸ் ஸ்டான்ட் போவோம் தோழர் , நிறைய நேரமிருந்தால் வஉசி பார்க் போயிட்டு திரும்ப நேரத்துக்கு பஸ் ஸ்டான்ட் இல் வந்து,, கட்டிட இருக்கையில் சாய்ந்து இருந்து மொக்கைப்போடுவோம், அதில் சிலர் காதலித்துக் கொண்டிருந்தார்கள், சிலர் அவர்களுக்குள்ளாரே சண்டையிட்டுவிட்டு பேசாமல் இருந்தார்கள், சிலர் புரளி பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள் சிலர் அரசியல் சிலர் நகைச்சுவை என இப்படி ஒன்று கூடும் பஞ்சாயத்தெல்லாம் அப்பொழுதுதான் வெளிவரும், ஒவ்வொருத்தருக்கான பஸ் வரும்போது விடைபெற்று போவோம் தோழர் ,,, நண்பர்களின் திருமணம் என்றால் கூட்டத்தோடு போயி கும்மியடித்துவிட்டு ஒன்றாக படம் பிடித்து பின் பணிக்குத் திரும்புவோம், அந்த வாழ்க்கை இன்று யாரோ அன்றைய எங்களுக்கு பதில் வாழ்ந்து கொண்டுதான் இருப்பார்கள் போல தோழர், பிடித்த பெண்களுக்கு பிடித்த ஆண்கள் வாங்கித்தரும் மல்லிகைப்பூவிற்கு பிரத்யேக வாசமிருக்கும் , பரிசு பொருட்களுக்கு அதன் மதிப்பிற்கும் அங்கே .... இப்படி அழகாகக் கடந்துகொண்டிருந்தேன் வாழ்நாளின் என் நடு பக்கங்களில் நான் தோழர்
அப்போதுதான் தோழர், சுற்றும் முற்றும் பார்க்காமல் வேகக்கடக்கும் என் வாழ்க்கை வீதியில் ஒரு ஹாரன் சத்தம் போல, காலைப் பூக்கள் சட்டென்று பூக்கும்போது சன்னமாய் புறப்படும் மீயொலி போல, அவள் மொழி மென்மை, அப்பேருந்து நெரிசலின் சலசலப்பைக் கடந்து முதல் நாள் என் செவி கிழித்தது தோழர், "பர்ஸ் காணோம் என்ற மொழி" ஆம் அவளைப் படைத்தவனின் குரூரம் முழுவதும் என்னிடம் திரும்புகிறதை என்ன சொல்லுவேன் தோழர், பேயாது நின்ற ஆயிரம் காலத்து அடைமழை ஒன்றாக ஒருநாளில் என் மேல் பொழிவதைப்போல, அதுநாள் அடைத்துவைத்த புதிய இசையை அன்றுதான் பூமிக்கு அனுப்பிவைத்தானோ இறைவன் என்பதைப்போல, சுற்றி என்னை சொர்கமாக்கினாள் நிமிடம் தோழர்,
அன்றிலிருந்து அப்பேருந்து பிரவேசம் என்னில் புதிய பிராரப்தம் என்பேன் தோழர் , அவள் இருக்கைக்கு நெருக்கமாகச் சென்று நிற்பேன், எப்போதும் பயணிக்கும் ராஜி அக்காபாக்கத்தில் அன்று அவளிருந்தாள்,
இயற்கையை சபிக்கும்படி கட்டளைக்கு ஆளாக்கப்பட்டேன் அவள் பார்வையற்றவள் என்று அறிந்த அந்த நிமிடம், காணாது போயினும், மீண்டும் காணும்படி கண்களைப் பிறாண்டும் மிளிர்ந்த விழிகள், காற்று அவள்
கூந்தலை அழகாய் அலைக்கழிக்கிறது, அவள் கன்னக்குழிகளைக் கணவாவது, அவளை மீண்டும் சிரிக்கவைக்கலாமா என்று தோன்றும் அழகு தோழர்,
ராஜி அக்கா, சகப்பயணி, பஸ் ஏறும்போது பார்த்து சிரிப்பார், மேலும் பஸ்ஸில் கூட்டம் அதிகமாகும்போது
என் கைய்யிருக்கும் சோற்றுப்பையை வாங்குவார்கள், கொஞ்சமே பேசுவார்கள், அதைத்தவிர
அவர்களைக்குறித்து எனக்கு அவ்வளவு தெரியாதுங்க தோழர், அன்றுதான் ஆரம்பித்தோம், ஒருமணிநேரம் நிறைய தரிப்புகளை பேருந்து கடந்து செல்வதால் மிகையான சலிப்பிலிருந்து கடக்க அந்தாக்ஷரி ஆரம்பிக்கலாமா என்று,
அதற்கு அடுத்த நாளிலிருந்து முன்பாகவேச் சென்று பஸ்ஸில் முன்பக்கமாக ஏறி அவள் முகம் காணும்படி ஒரு இடம்பிடித்து எதிரிலுள்ள கம்பியில் சாய்ந்து நின்றிடுவேன், அன்றுதான் ராஜி அக்கா, அவளிடம்
என்னையும் என்னைச் சுற்றிய சிலரையும் அவளுக்கு அறிமுகம் செய்துவைத்தார்கள், பின்பு எல்ல்லோரிடமும்
இவள் மலர்விழி என்று ராஜி அக்கா சொன்னபோது, மலர்ந்த அவள் இதழ்கள், அந்த நொடிக்குள் விழுந்து
திருடிக் கொண்டிருக்கிறேன் சுயநலம் தோழர், நிறைய நேரம் அந்த அழகைத் திருடிக் கொண்டிருப்பதை
எது உணர்த்தியதோ தெரியவில்லைத் தோழர், தானே உணர்கிறாள் போல தலைகுனிந்தாள் தோழர்,
அந்தாக்ஷரியும் அவளும் நானும் ராஜி அக்காவும் இன்னும் சிலரும் என இருந்த அந்த அழகான பயணத்தில்,
நான் மலர்விழியிடம் சாய்ந்து கொண்டிருக்கிறேன் நிமித்தங்களை, ராஜி அக்கா ப்புரிந்து கொண்டார்கள் தோழர், ராஜி அக்கா என்னை புரிந்துகொண்டார்களே அன்றி அதை அவளிடம் சொல்லிருக்கமாட்டார்கள் என்பதில் என்னில் தெளிவிருந்தது தோழர், நானும் அவள் எங்கு போய்விடுவாள் மெதுவாக ஒரு நல்லவேலை கிடைக்கும்போது எல்லோருக்கும் இனிப்பு வழங்குவதைப்போல தொடங்கி அவளுக்கும் கொடுத்து மனதை சொல்லிவிடலாம் என தாமதித்திருந்தேன் தோழர், அவளுக்குத் தருவதாய் எண்ணி அவளைக்கண்ட அந்தநாளில் கிறுக்கிய கவிதையொன்றை இதுநாள் வரையும் எத்தனை உடுப்புகள் மாறியபோதும், அதை அன்று இடும் உடுப்பின் சட்டைப்பையில் மாற்றிவைக்க மறக்கவில்லைத் தோழர்,
கயிறறுந்த நாணலாய்
என் உயிர்
உன் ஆராதனைகளின் பின்னால்
தொடர்ந்துகொண்டுதான்
இருக்கிறது.
உன்னை நினைக்கும்போதெல்லாம்
என்னுள் நான்
மீண்டும் ஒருமுறை பிறந்துவிடுகிறேன்
உன் கை என்னில்பட்ட
அந்த முதற்தருணமே
பரிசுத்தமடைந்துவிட்டேன் நான்
மதியலை மிதக்கும்
நனவோடைக் கீற்றுகளால்
தட்டாமாலை ஆடினேன் ம்ம்
மென்சோகம் இழையோட,
யுகங்களின் அழகில்
மிளிர்ந்த
உன்முகமும்,
விரல்கள் பூத்தொடுக்க வழிந்த
உன் குரலின்
வசீகரமும்
என்னை
உன்வசம் சரியச்செய்கின்றது
நீ அடிக்கடி
நம் உரையாடலின் நடுவே
சொல்லிக்கொள்ளும் "ஆமாவா"
என்னும் சொல்
என்னை முற்றிலுமாய் கிறங்கவைக்கிறது
உன் பெயரெழுதப்பட்ட
நீல நிறமைய்யையும்
முதல் முறை
நேசிக்கத்தொடங்கிவிட்டேன் நான்,,,
நீலநிறமைய்யின்
இழையோடிய எழுத்துகளின்மேல்
ஒரு பிறைநிலா,,!!
இதுவரை நிமிர்ந்துநாணாத நிறைநிலா,,!!
இருளும் ஒளியும் அற்ற
என் உலகில்
இரவும்பகலுமாக
நான் ஏந்தி தடம் காட்டபோகும்
தனிநிலா என்னில் நீ ,,,,!!
சொல்லிக் கொள்ளலாம் நேரங்களில் தோழர், பெங்களூரில் ஒரு பெரிய அடுக்ககம் கட்டும் நிறுவனத்திலிருந்து நேர்முகத்தேர்விற்கு அழைத்திருந்தார்கள், எப்படியோ அந்த வேலை எனக்குக்கிடைத்துவிடும், மலர்விழியுடைய மலர்விழிகளாக கிடைத்த இந்த வாய்ப்பை பயன் படுத்திக்கொள்ளவேண்டுமாய்
அதையே ஒரு இலட்சியம் செய்துக்கொண்டேன் தோழர், யாரிடம் போலும் சொல்லாது ராஜி அக்காவிடமும் சொல்லாது, பெங்களூர் சென்றுவிட்டேன், நெடும்பயணத்தில் எப்போது இந்த நேர்முகத்தேர்வு முடியும், முடிந்ததும் என்னைச்சுற்றி பின்னால் சிறகுகள் முளைக்கச்செய்து உடனே பறந்து சென்று அவளைப்
பார்த்துவிடவேண்டுமாய், அடக்கிவைத்தவைகளை பொட்டித் தெறிக்கவேண்டுமாய் துள்ளிக்கொண்டிருந்தன என் ஆவல்கள் தோழர்,
நேர்முகத்தேர்வு முடிந்து, திரும்ப வந்த அந்த இரவை கடக்க அப்பப்பா எத்தனை போர்க்களம் போல தோழர்
விடிந்தும் விடியாத நேரத்திலேயே கிளம்பி பேருந்து தரிப்பில் புறப்பட்டுப்போய் நின்றுவிட்டேன் தோழர்
அன்று எல்லோரும் வந்திருந்தார்கள், மலர்விழியும் வந்திருந்தாள், இனிப்புகளுடன் சென்ற என்னிடம்
நான் முந்தும் முன்பு ராஜி அக்கா இனிப்புகளுடன் முந்திக் கொண்டார்கள் தோழர், விஷயம் எட்டாமல்
வியப்பிற்குள் விழ இருந்த நேரம் தோழர், ராஜி அக்காவே அவர்கள் குரலுயர்த்தி, என்னை முழுநாள் ஊமையாக்கும் செய்தி ஒன்றை சொன்னபோது என்னை அறியாமலேயே நான் வீழும் கண்ணீரை விழாமல் விழுங்க இடம் தேடினேன் தோழர்,
ஆம், மலர்விழி மருது என்ற இருவரின் பெயரிட்ட அவர்களுடைய புகைப்படம் பதிந்த அந்த திருமணவோலையை, ராஜி அக்கா என் முன்னால் நீட்டியபோது, அவளும் அவளைப்போன்றே
ஒரு பார்வை அற்றவரை திருமணம் செய்யப்போகிறாள் என்னும்போது, இதயம் கருகும் ஓசையால் செவியடைத்துப்போகிறேன் தோழர். வாழ்த்துவதைத் தவிர வேறென்ன செய்யப்போகிறேன் சொல்லுங்கள் தோழர்,
நன்றி - பூக்காரன் கவிதைகள்
